“Η ενούρηση αποτελεί μια από τις συχνότερες διαταραχές της παιδικής ηλικίας που, αν και δεν θεωρείται από τις βαρύτερες, απασχολεί πολύ τα παιδιά ή τις οικογένειές τους και προβληματίζει τους γονείς. Με βάση την κατηγοριοποίηση κατά το DSM- IV4, ως «μη οργανική» ή «λειτουργική ενούρηση» χαρακτηρίζεται η ακούσια απώλεια ούρων σε ένα παιδί ηλικίας 5 ετών ή μεγαλύτερο, συχνότητας 2 φορές την εβδομάδα και διάρκειας τουλάχιστον 3 μηνών, χωρίς εμφανή οργανική αιτία.”
Η διάγνωση της Βραδινής Ενούρησης ή Νυχτερινής Ενούρησης πρέπει να γίνει από εκπαιδευμένο ιατρό. Δύο ειδικοί ιατροί, Ο Dr. Σωτήριος Μπόγρης* και ο Dr. Αναστάσιος Καλαντζής** (Χειρουργός Ουρολόγος – Ουρολόγος) εξηγούν με λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά της Βραδινής Ενούρησης.
Ο Δρ Σωτήριος Μπόγρης (Χειρουργός Ουρολόγος Παίδων – Εφήβων – Προγεννητική Συμβουλευτική, Επιστημονικός Συνεργάτης Παίδων ΜΗΤΕΡΑ) γράφει σχετικά:*
“Η Νυχτερινή Ενούρηση, σύμφωνα με το International Children’s Continence Society (ICCS), είναι η ακούσια απώλεια ούρων που συμβαίνει μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η διάγνωση της Νυχτερινής Ενούρησης γίνεται σε παιδιά 5 – 6 ετών όταν αυτά έχουν δύο ή περισσότερα επεισόδια κατά τη διάρκεια ενός μήνα, ενώ για παιδιά άνω των 6 ετών όταν παρατηρηθούν ένα ή περισσότερα επεισόδια ανά μήνα.
Δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πάσχοντα παιδιά κάτω των 5 ετών, αλλά και αυτά με νοητική υστέρηση οποιασδήποτε ηλικίας και με νοητική ηλικία κάτω των 4 ετών. Η Νυχτερινή Ενούρηση είναι τρεις φορές πιο συχνή στα αγόρια απ’ ό,τι στα κορίτσια. Στην ηλικία των 5 ετών το ποσοστό των παιδιών που εμφανίζουν αυτή τη διαταραχή είναι 15% – 25%. Στην ηλικία των 12 ετών το 8% των αγοριών εξακολουθεί να…βρέχει το κρεβάτι.
Μελέτες έδειξαν ότι παιδιά σε ποσοστό 99% που έπασχαν από Νυχτερινή Ενούρηση απέκτησαν απόλυτο έλεγχο της κύστης τους κατά τη διάρκεια του ύπνου τους μέχρι την ηλικία των 15 ετών. Παρ’ όλα αυτά, μόνο το 1/3 σχεδόν αυτών των οικογενειών θα απευθυνθεί σε ειδικό.
Η Νυχτερινή Ενούρηση συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο συχνές διαταραχές του ουροποιητικού των παιδιών. Η επίπτωση που έχει στους γονείς και στα παιδιά είναι σημαντική όχι μόνο στην ψυχολογία και των δύο αλλά και στην κοινωνικοποίηση του ίδιου του παιδιού.
Αυτό σε πολλά παιδιά μπορεί να αποτελεί παράγοντα για την εξέλιξη μιας προβληματικής συμπεριφοράς.” ……”Μη φαρμακευτική θεραπεία είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση (επιβράβευση, ανάληψη ευθυνών), η ψυχολογική υποστήριξη (ενίσχυση αυτοπεποίθησης), καθώς και η χρήση συσκευών (ξυπνητήρι), πολύ πιο θετικά μάλιστα είναι τα αποτελέσματα όταν αυτές οι μέθοδοι συνδυαστούν απ’ ό,τι αν εφαρμοστούν ξεχωριστά.”……”Αναποτελεσματικές αποδείχθηκαν μεθοδολογίες εναλλακτικής ιατρικής όπως ύπνωση, ψυχοθεραπεία, βελονισμός και χειροπρακτική. Συμπερασματικά, λοιπόν, η Ν.Ε. είναι μία διαταραχή που μπορεί να αντιμετωπιστεί, θα πρέπει μάλιστα να δοθεί η απαραίτητη προσοχή από τους γονείς, γιατί η αποτελεσματική θεραπεία είναι προς όφελος τόσο του παιδιού όσο και των ίδιων.”
*Μπορείτε να δείτε το πλήρες άρθρο του Dr. Σ. Μπόγρη “Νυχτερινή ενούρηση: “Νυχτερινή ενούρηση: Γιατί και πώς πρέπει να παρεμβαίνουμε” πατώντας εδώ.
Dr. Αναστάσιος Καλαντζής (Χειρουργός Ουρολόγος – Ουρολόγος) γράφει σχετικά:**
“Οι γιατροί παλαιότερα δεν έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον για μια πάθηση την οποία οι ίδιοι θεωρούσαν αυτοϊώμενη και οφειλόμενη σε λανθασμένη διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Η ιατρική διάγνωση της νυκτερινής ενουρήσεως συμπεριλαμβανόταν μεταξύ άλλων ψυχιατρικών διαταραχών σε εγχειρίδια ψυχιατρικής. Όλα αυτά όμως έως το 1985, που μια δημοσίευση από ένα ερευνητικό κέντρο στη Δανική πόλη Aarhus απετέλεσε το σημείο καμπής για το κλινικό και ερευνητικό ενδιαφέρον για τη νυκτερινή ενούρηση. Οι συγγραφείς-ερευνητές διετύπωσαν τεκμηριωμένα τη θεωρία ότι «ένα επεισόδιο νυκτερινής ενουρήσεως θα μπορούσε να οφείλεται σε νυκτερινή πολυουρία, πλήρωση της ουροδόχου κύστεως μέχρι το όριό της κατά τη διάρκεια του ύπνου και ακούσια απώλεια ούρων (ούρηση) στο κρεβάτι».”…
…”Η ενούρηση διακρίνεται σε πρωτοπαθή (Primary enuresis), και αφορά σε παιδιά που δεν έχουν ποτέ αποκτήσει τον έλεγχο των σφιγκτήρων, και σε δευτεροπαθή (Secondary enuresis), σε παιδιά τα οποία, ενώ είχαν επιτύχει τον έλεγχο των σφιγκτήρων για τουλάχιστον 1 έτος, ξανάρχισαν να βρέχονται. Στις περισσότερες περιπτώσεις δευτεροπαθούς νυκτερινής ενούρησης, η ύπαρξη ψυχικής διαταραχής πρέπει να θεωρείται δεδομένη.”…
…”Σε ηλικία 3-4 ετών περίπου το 80% των παιδιών έχουν επιτύχει τον έλεγχο των σφιγκτήρων. Συνήθως πρώτα επιτυγχάνεται ο έλεγχος του ορθού, μετά ο ημερήσιος έλεγχος της κύστης και τελευταίος ο νυχτερινός έλεγχος της κύστης. Τα αγόρια αποκτούν τον έλεγχο των σφιγκτήρων αργότερα από τα κορίτσια.”…
…”Επίσης, ερευνητές όπως οι Van Tijen, Messer and Namdar (1998) βρήκαν ότι η νυχτερινή ενούρηση είναι η τρίτη πιο αγχώδης εμπειρία που ένα παιδί αντιμετωπίζει μετά το διαζύγιο και τους γονικούς καβγάδες.”…
…”Το γεγονός ότι θεωρείται πάθηση-ταμπού, ή ντρέπονται να αναφέρουν ότι και αυτή σαν παιδιά αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα, ή ότι θα κατηγορηθούν ότι το παιδί τους έχει αυτό το πρόβλημα λόγω της δικής του ανεπάρκειας σαν γονείς, τους εμποδίζει πολλές φορές να αναφέρουν στο γιατρό την πάθηση του παιδιού τους.”… “Ο λανθασμένος τρόπος σκέψης, η προκατάληψη και η άγνοια είναι που εμποδίζουν τους γονείς στο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και σε πολλές περιπτώσεις το επιδεινώνουν.”… “Η επίπληξη και η τιμωρία του παιδιού αποτελούν σφάλματα που παρατείνουν και δε λύνουν το πρόβλημα. Αντίθετα, οι γονείς καλό είναι να ενθαρρύνουν το παιδί και να το βοηθήσουν να απαλλαγεί από πλέγματα κατωτερότητας και ενοχής και να αναπτύξει αισθήματα ανεξαρτησίας και αυτοπεποίθησης.”…
…”Απλές τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της νυχτερινής ενούρησης είναι:
Φροντίστε να ουρήσει το παιδί αμέσως πριν από την νυχτερινή κατάκλιση.
Περιορίστε την κατανάλωση υγρών και φαγητών λίγες ώρες (1,5 -2 ) πριν από τον ύπνο.
Μάθετε το παιδί να εξασκείται στον έλεγχο της ούρησης με το να αυξάνει το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις ουρήσεις της ημέρας.
Φροντίστε ώστε το παιδί να μπορεί να πάει εύκολα στην τουαλέτα το βράδυ αν χρειαστεί. (π.χ. αφήστε αναμμένο κάποιο φως όλη τη νύχτα).
Μάθετε το παιδί να πηγαίνει να πηγαίνει στην τουαλέτα με πρόγραμμα (κάθε δύο ώρες).
Μάθετε στο παιδί να χαλαρώνει και να μην βιάζεται κατά την διάρκεια της ούρησης.
Αγοράστε μια συσκευή «alarm υγρασίας για την νυχτερινή ενούρηση». (Ένας αισθητήρας υγρασίας συνδέεται στην πιτζάμα του παιδιού και ένα μικρό μεγάφωνο στον ώμο του. Με την πρώτη σταγόνα ούρων χτυπά ο συναγερμός και το παιδί ξυπνά). Σε μερικές περιπτώσεις υπάρχει βελτίωση μετά από δύο εβδομάδες, ενώ σε άλλες μετά από μερικούς μήνες.
Ελέγχετε κάθε πρωί το κρεβάτι και επιβραβεύετε τις «στεγνές νύχτες».
Αυθυποβολή. Πριν κοιμηθεί πείτε στο παιδί (αν μπορεί να συνεργαστεί) να φανταστεί ένα μέρος ή ένα αντικείμενο τελείως στεγνό και να πει μέσα του λέξεις και φράσεις όπως: στεγνότητα, ξηρασία, παραμένω στεγνός, έχω τον έλεγχο, είμαι δυνατός, αξίζω σαν άνθρωπος ό,τι και να γίνει.
Για την καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος, εκτός από την φαρμακευτική αγωγή που δίνεται από τον γιατρό όταν υπάρχει σοβαρός λόγος και την ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού από ένα ειδικό ψυχολόγο, η συμπαράσταση, η φροντίδα και η επιβράβευση του παιδιού από τους γονείς είναι αναγκαία.”
**Μπορείτε να δείτε το πλήρες άρθρο του Dr. Αναστάσιος Καλαντζής “Τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της νυχτερινής ενούρησης” πατώντας εδώ:
Στις αμέσως επόμενες σελίδες (όπως “Βραδινή Ενούρηση – Συναγερμός Ξυπνητήρι” κ.α.) θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες για τη βραδινή ενούρηση ή νυχτερινή ενούρηση και για το alarm/συναγερμό βραδινής ενούρησης της Ολλανδικής εταιρίας Rodger.
Μπορείτε να δείτε το πολύ αποτελεσματικό “Ασύρματο Σύστημα Ανάδρασης για την Αντιμετώπιση της Βραδινής Ενούρησης” της Rodger (Ολλανδία) εδώ!
